Martılar aglamadı bu sabah....

aglamadı gok aglamadı sokaklar sen bıle benı unutmusken benı yok saymısken...
her sabah sensız uyanırken martılardan duydugum hıckırıklar yoktu busabah kı sensız bırgune mutlu mesut uyanıyordum artık sen yoktun hayatımda sensızde yapabılıyordum onun ıcın aglamadı martılar bu sabah onun ıcın nese ıle uyandım onun ıcın artık yaralarımı sardım gecen ay yaktıgın sıgaranın kullerını doktum hanı bu son gelısım artık ben yokum demeye geldıgın zaman yaktıgın yarım kalan sıgaran onu attım....
sna aıt yuregımde fılızlenen tum duyguları koparıp attım sana aıt yuregımde hıcbır duyguya yer yoktu bu sabah OZLEM,NEFRET,KIN,INTIKAM ve ASK
gecıcı olarak servıs dısıydı bugun kalbım dınlenmek ıstıyordu vucudum,gozlerım,beynımdudaklarım ve sevgısızlıkten morarmıs ellerım...
dogum gunumde aldıgın tutsuyu yakıyordumkı oda sana aıttı durdum yakmadım onuda cope attım!bugun hersey beynıme dank etmıstı bız dıye bırsey olmadıgını anlamıstım ve hıc olmayacagını bugun ılk defa evden dısarıya cıktım senınle mesken tuttugumuz caddelerden sokaklardan fgectım onlar artık alalade bırer sokaktı ve bana senı anımsatmıyordu ve sahıden artık canımı yakmıyordusana sevgılım dıye seslendıgım gunlere lanet bıle etmıyordum ve cunku bılıyordum sen yoktun bız yoktuk en onemlısı ben vardım!!!!!

ben ben dıye bır sey varmı dıye dusunurken olmusum
amacım yok bır dusuncemde oyle
bır yabanı kır cıcegıne ozenmıs gıbıyım
kuskunum yanlızım yapayalnız
ne gırdaplardayım kac kere yanıp sonmusum bılınmez
ISYANLARDAYIM
kelepcelıyım kollarımdan
ayaklarımda demır prangalar
ne bır adım oteye nede senın olmadıgın bır yere gıdebılıyorum
ıcım sızlıyor kanatlarım kırılmıs
bılmıyorum neden boyle
neden hayat bu kadar acımasız
herkes kendı kavgasında
yasamak kaygısı tum yureklerde
olum!
yavas yavas oluyorum
olum nefesını hıssettırıyor;bedenımde
ısyankar yuregım can cekısıyor
ıssız nobetlerınde...

NEDEN NEDEN BOYLE?
NEDEN 2 ANLAMI HOS CUMLE DUYUNCA SENDEN HEYCANLANIYORUM NEDEN? YOKSA AGZIN YERINE YUREGININ KONUSTUGUNDANMI?
NEDEN ? NEDEN?
HER YANIM SORULARLA DOLU
SURATIMI NE YANA CEVIRSEM
SORULAR
HEP ORADALAR...
NEDEN?
ANLASILMAYAN NE?
GURURMU?
YOKSA MAZIDEN KALAN HAYAL KIRIKLIKLARIMI?
SORUNLAR VEYA SORULAR ONLAR HER YERDE
BEDENIMDE,GOZLERIMDE,BEYNIMDE,KALBIMDE...
ANLAT BANA NEDEN?
YOKSA SENDEMI BILMIYORSUN SOYLE KONUS BENIMLE NEDIR BU YASADIKLARIM NE?
GECELER KARA ONLAR SIKICI
GUNESI ISTIYORUM DOGSUN DOGSUNKI BENDE YENIDEN DOGAYIM
SAGIM KARANLIK SOLUM ZIFIRI BIR ISIGIM YOK
ISIK?
O GERCEKTEN BENMIYIM? TRAFIMA ISIKLARMI SACIYORUM?
YOKSA TUNELDE YOLUNU KAYBETMISSINDE BEN SANA YOLMU GOSTERIYORUM?
SENCE GERCEKTEN O BENMIYIM?
GERCEKTEN O OLABILIRMIYIM?
MUJDEN....

little child
dry your crying eyes
how can i explain
the fear you feel inside
cause you were born
into this evil world
where mas is killing man
and no one knows just why
what we have become
just look what we have done
all that we destroyed
you must build again

when the children cry
let them know we tried
cause when the children sing
then the new world begins

little child
you must show the way
to a better day
for all the young
cause you were born
for all the world to see
taht we all can live
with love and peace
no more presidents
and all the wars will end
one united world
under god

when the children cry
let them know we tried
cause when the children sing
then the new world begins

what we have become
just look what we have done
all that we destroyed
you must build again
no more presidents
and all the wars will end
one united world
under god

when the children cry
let them know we tried
when the children fight
let them know it ain't right
when the children pray
let them know the way
cause when the children sing
then the new world begins

paylaşım için sağol moderatör hanım:lol:

Rija ederim Ni dimekh:D

ACININ SARNICI BEN OLDUM:
Gitmiştim.. Saçımdan tırnaklarıma kadar boylu boyunca bir gidiştim...
Durakta beklemekle otobüse binmek arasındaki çırpınışları kaplıyordu aklım.. Aklım öyle sevimsizdir ki böyle zamanlarda, bulutlarla yerkabuğu arasında sıkışır kalırım.. Doyumsuz bir yolculuk şoku ardı ardına gözlerime saplanır..İki adımda bir kavşak serilir önüme. Karasızlık buhranı sonra... Her acının yürüdüğü söylence bir yol vardır.İşte kavşakları hep acıya ayarlanan gidişlerim bu söylenceye aldanır... Kandili kısık bir aydınlıkta zamanın geç kalmışlığında yolları birbirine düğümlerim... Günü ikiye böler acının kılıcı yüzüne yakışan rengi seçer, geceyi giyinir acının kanayan yarıklarından küçük adımlar geçer... Resmi sevinç, içi ezinç başlangıçla gözüm görmeye başlar. Dilim tatlanır, ceplerimde kıvranır ellerim.. Oysa yürek yeniktir hala.Bunu artık kim değiştirebilir. İnsan görebilirse erdiğini soğuk sokaklara sokulma vakti gelmiştir. Alnımdan su eksildiğinde, acıların kayaları küflendiğinde aynalara suretimin sığmadığı zamanlarda gözüme dokunacak bir göz olmadığında sırası gelmiştir çantayı sırtlamanın. o günden sonra bütün kent sokaklarında asit yağmurlarında tek başıma yürürüm. Yüzüm keskin bir mehtapta küskün bir kedi kadar kimsesiz, yüzüm kapalı tüller kadar sessiz...

Az evvel bütün ıışıkların ardına baktım yoktun!!
Bu kentte senin lisanını konuşuyorum aşk boyu.. Lisanım var inanıyorum öyleyse bu gözümü alan sessizlik neden? Bu sağır özlemin failini göster bana.. Her gün yüreğimi ipe götüren bir cellatı arıyorum..
Gözlerimi gösteriyorum kalabalığa gören yok mu? Peki tanıyan celladı mı? Bir yol daha uzadı önüme, kıyısında sıra sıra meşe kolyesi.. Her meşenin gövdesine bir kelime yazıp geçmşim o yoldan..S enden başka kim başarabilirdi ağaçlardan cümle kurmayı...Ve beklediğim oldu ağaçların yolun sonu denize çıktığı..Ben seni denizsizken bilirim... Gözlerindeki son damla maviyi ellerinle saklardın her seferinde.. Daha engelleri aramızdan söküp karşımıza almadan gittin... Deniz sıçradı üzerine, tuza, yakamoza aldanıp gittin!!!

Ne zaman rüzgar saçılsa bir kadıın saçlarına, benim bungun ellerim ağlıyor şimdi.. Gel ben ölmekteyim... Caddelerde adımlarım boğuluyor, gözlerindeki surları katlime örüp durma!! Rengi kokuşmuş yazlara mezarımı kazma!! Naçar oturup ağladığım, güldüğüm çay bahçelerinde denizden donuk gözlü balıklar bakıyor bana.. Vapurların bir bir sana seferi yok.. Gözlerimdeki kayıp ilanlarına aldıran da.. İç bükey bir acıyla geldiğim kentte enkaz oldum.. Bana ayrı*** kül bulutlarını soğuruyorum şimdi.. Kanat ve el gibi tutabilir mi bir başka eli ey deniz?

Bugün varlığımın infazına hükmettim.. Durgun bir denizle yanan bir kentin arasında kaldım.. Yamacıma yanaşan şu gemi son kavşağım olsun. İsimsiz olsun.. Eylüle açılıyor dalgalar.. Ah kalbim üzerine çullanacak yine sonbahar.. Sulara sok kanlı saçlarını.. El salla tren istasyonuna, kıyıdaki cam kırıklarını damıt.. Olsa olsa bir sevgiden düşmüştür bu acı.. Peki neden ben oldum bu acının sarnıcı?

süpersin devam et böyle

tesekkurler o senın superlıgın altı ustu bı yazı edebıyat hocamın soyledıgı uzere hoş bır kompozısyon cok az ınsan neler anlattıgını anlar anladıysan ne mutlu...